Ik weet hoe het is om naar jezelf op zoek te zijn. Ik weet hoe het is om te leven naar de verwachtingen van anderen. Om jezelf niet goed genoeg te voelen. Maar ik weet inmiddels ook hoe het is om je daarvan los te breken.
Er is namelijk geen hokje waarin jij past. Hoe veilig een hokje soms ook voelt. Jij bent uniek en diep van binnen weet je al hoe het voor jou zit. En dat mag je gaan accepteren en omarmen. Door de lens van Human Design gids ik jou daar naartoe en laat ik je zien waar jij kunt kijken. Maar ik vertel je nooit wat je moet zien. Dat bepaal jij.
Drie verschillende opleidingen gedaan. Heel wat cursussen. Verschillende werkplekken uitgeprobeerd. En altijd hoorde ik: "Oh, Katja is dit." "Katja kan dit wel." "Laten we Katja hierop inzetten."
Iedereen leek zijn mening over mij te hebben, maar wie vond ik nou zelf dat ik was? Ik had eigenlijk geen idee. Op de middelbare school ging ik er allemaal gemakkelijk doorheen. Na mijn eindexamen door naar de universiteit, want zo hoorde het. Na de bachelor en master keurig aan het werk, want zo hoort het.
Totdat het niet meer zo ging. Ik leefde zo veel vanuit de beelden en verwachtingen van anderen, dat ik vergeten was wie ik zelf was. En dat leidde tot een onvermijdelijke burn-out. Ik weet nog dat het bij de bedrijfsarts over re-integreren ging en ik zei: "Nu gaat het wel goed, maar ik ben zo bang dat ik weer verval in mijn oude gedrag."
En helaas had ik gelijk. Ik ging inderdaad gewoon weer op de oude voet door. Lekker hard werken, want daar was ik goed in. Er voor iedereen zijn, want daar werd ik om geroemd. Maar wat deed ik nou echt voor mezelf?
Ik had echt wel wat innerlijk werk gedaan tijdens mijn burn-out. Ik heb alles gelezen aan zelfhulp wat los en vast zat. Ik ging naar een psycholoog. Ik had coaching. Maar toch heeft er nooit echt een doorbraak plaatsgevonden, ook al wist ik het theoretisch gezien allemaal wel.
Mijn lichaam besloot voor mij de doorbraak te zijn. Ik scheurde tijdens het sporten mijn achillespees af. Ik kon voorlopig niet werken en het enige wat ik, onder de morfine kon bedenken, was: "Yes, nu hoef ik even niet te werken." Rond die periode heeft ook mijn Saturn Return plaatsgevonden: een verschuiving die iedereen om de 28 á 29 jaar mee maakt. Een periode waarin je gaat nadenken of het leven dat je leidt je nog wel voldoening geeft. Een beetje het dertigersdilemma, dus.
Voor mij was het duidelijk. Ik zei mijn baan als docent op. Ik wilde niet langer in een systeem, een stramien, een hokje leven. En toen startte het zelfonderzoek. Ik maakte er (uiteraard) een heel scriptiewerk van. Ik kwam in de spirituele wereld terecht, van handlezen tot astrologie tot numerologie. En uiteindelijk was daar Human Design. Ik ga het niet mijn redding noemen, maar het is voor mij helpend geweest om alles wat ik ontdekt had te verbinden aan elkaar. En om te zien waarom de manier die ik daarvoor gebruikte niet werkte voor mij.
Ik kon eindelijk met mezelf in gesprek over mezelf. En weet je wat het is? Dit gun ik iedereen. Dat er iets is, waardoor je af en toe weer jezelf de juiste vragen kunt stellen. Past dit bij mij? Past dit bij mijn energie? Of ga ik weer van mijn eigen pad af?
De antwoorden zaten al in mij, alleen stelde ik niet de juiste vragen. En zo zitten de antwoorden ook in jou. Ik neem je graag mee in die vorm van do-it-yourself-coaching.
Ik door de lens van Human Design
Voorheen zou ik hier wat basisinformatie neerdroppen (type, autoriteit, profiel, incarnation cross), maar dat past mij niet meer. Ik ben verschoven van een beschrijving van "ik ben" naar "ik heb". Dat zegt mij zoveel meer en geeft mij de ruimte voor mij om gewoon Katja te zijn, zonder dat ik daar een 5/1 emo generator LAX of Healing 2 door ben.
Een aantal kenmerkende elementen vanuit mijn design: